Bespreking van de profoto van de maand:

7 jaar geleden maakte ik deze foto. Regelmatig kijk ik er naar. Het beeld raakt me nog elke keer.

Het is een beeld van intens gemengde gevoelens. Het werd gemaakt op het huwelijksfeest van Karen & Dries. Een feest dat vervroegd werd omdat de vader van Karen leed aan een ongeneeslijke kanker. Voor de dichtste familieleden was het een bange onzekere tijd omwille van de toestand van hun papa. Tegelijk was het mooi om zien hoe papa heel de dag genoot van het geluk van zijn dochter Karmen. En ja, Karmen was ondanks alles diep gelukkig dat ze met Dries trouwde.

Net voor de openingsdans maakt ik deze foto: een beeld van diep verweven verdriet en schoonheid. Met een oprechtheid die door merg en been gaat. De vader die zijn dochter gelukkig weet, en tegelijk moet aanvaarden dit geluk niet verder te kunnen meemaken. De twee kindjes die Karmen & Dries ondertussen kregen, dragen zijn genen, maar kon hij nooit knuffelen.

Met deze foto won ik mijn allereerste award. Dit gaf me de motivatie om meer inzendingen voor wedstrijden te doen. Niet als prestige, maar als confrontatie over de waarde van mijn werk, zodat ik altijd scherp blijf tijdens reportages, en geen belegen copy-paster wordt van mijn werk.

Mede door deze foto, raakte ik geïntrigeerd door de oprechtheid van afscheid. En door de meerwaarde van ook hiervan mooie beelden te kunnen herbekijken. Rouwfotografie is heel ongebruikelijk in België. Ik vind dit een onterecht taboe. Tastbare beelden, kleine details van de afscheidsviering die opgemerkt bleven of alweer vergeten zijn, kunnen op zijn tijd tijdens het rouwproces deugd doen en rust geven. Daarom begon ik, naast mijn beroepsactiviteit als huwelijksfotograaf, recent ook met afscheids- en rouwfotografie: www.rouwfotografie.be 

Bespreking van de hobbyfoto van de maand:

Wat maakt deze foto zo sterk? Ondanks we het kind zijn gelaatsuitdrukking niet zien, is de zweefbeweging die gemaakt wordt een gevoel van vrijheid, alles kan, niks moet. Kinderlijke PUURHEID. Colormatching: De rode kleur die zowel in zijn t-shirt als in de stoelen links terugkomen vinden we ook terug in de donkere broek en de donkerkleurige stoelen aan de rechterkant. Timing: we zien de zool van de schoen, dat impliceert sowieso een loopbeweging

Hoe wordt de foto nog sterker? De “lege” voorgrond leidt het oog te veel af van de essentie: het kind. Als de camera iets meer naar boven zou worden gehouden, stonden er wellicht meer bomen of lucht op, wat kleurrijker is dan betonplaten. De pilaren waardoor heen gefotografeerd werd kunnen we in postbewerking makkelijk rechttrekken, of nog beter, de camera mooi evenwijdig houden met de pilaren bij vastleggen van het beeld.